Muhamedi, i biri i Abdullahut!

Muhamedi -alejhi selam- eshte profeti i fundit i derguar nga Allahu per te udhezuar njerezit mbare. Ne kete shkrim do te mundohemi te permbledhim jeten e Tij, duke e trajtuar ne dy pjese: 1- Muhamedi, i biri i Abdullahut, ku do te trajtojme lindjen e Tij dhe jeten para profetike (571-610 p.e.r). 2- Muhamedi, i Derguari i Allahut, ku do te trajtojme periudhen pas profetike (610-632p.e.r). 

I Derguari i Allahut u lind ne qytetin Mekke, ne Arabine Saudite me 12 RebiulEvvel 571- 20 Prill 571, diten e Hene. Ai lindi nga martesa e Abdullah bin Abdulmutalib me Amine bintu Vehb te cilet i perkisnin te dy fisit te vjeter mekas, Kurejsh. Dihet qe fisi i Profetit -alejhi selam- rrjedh nga Profeti Ibrahim nepermjet djalit te tij Profetit Ismail. 

Nje muaj para lindjes se Profetit (a.s) babai i Tij, Abdullahu vdes ne qytetin Medine ne moshen 25 vjecare, aty dhe varroset. 

Lindja e Tij i gezon pa mase gjyshin e Tij Abdulmutalibin dhe nenen e Tij Aminen. Te dy se bashku vendosin qe emri i Tij te jete Muhammed (i Lavderuar). Amineja u kujdes dhe e ushqeu me qumesht per disa dite. Mirepo arabet ne ato kohe e kishin zakon ti dergonin foshnjat e porsalindura ne periferi te Mekes per aresye se klima aty ishte me e pershtatshme si dhe mesonin gjuhen e paster arabe. Zonja qe u kujdes per Profetin –alejhi selam-, pra nena e Tij e qumeshtit ishte Halimeja. Ajo u perkujdes per te si per femijet e saj dhe e deshi shume. Mirepo edhe Profeti –alejhi selam- e ka dashur dhe respektuar sa ka qene gjalle, gjithmone e therriste `Nene` dhe i shtronte rroben e Tij per toke per tu ulur. Profeti –alejhi selam- ka qendruar prane Halimese deri ne moshen 4 vjecare. Transmetohet qe zonja Halime ka dashur ta mbante me shume Profetin –alejhi selam-, por pas ndodhise se `Hapjes se Gjoksit`  ajo ka vendosur ta ktheje prane nenes se Tij. Ngjarja e `Hapjes se Gjoksit` konsiston ne hapjen e gjoksit te Profetit –alejhi selam- nga ana e melekeve dhe pastrimi nga cdo `papasterti` njehere e pergjithmone. Femijet e zonjes Halime kane qene deshmitare te kesaj njgarjeje prandaj dhe kur ia kane treguar ajo eshte frikesuar dhe e ka khtyer Muhamedin –alejhi selam- prane familjes se Tij.

Nga 4 deri ne 6 vjec qendron prane nenen se Tij, zonjes Amine. Ne moshen 6 vjecare Profeti –alejhi selam- niset me nenen Amine dhe sherbetoren Ummu Ejmen per ne Medine, per te vizituar varrin e babait. Pas rreth nje muaji qendrimi ne Medine ato marrin rrugen e kthimit, mirepo gjate rruges zonja Amine semuret dhe vdes ne vendin e quajtur Ebva, nje fshat i Medines. I lindur jetim nga babai Profeti –alejhi selam- tashme provon dhe dhimbjen e humbjes se nenes. Sherbetorja besnike Ummu Ejmen e kthen ne Medine te gjyshit te Tij, Abdulmutalibi, prane te cilit do te qendroje deri kur ai vdes duke ia besuar nipin e tij te birit Ebu Talibit pra xhaxhait te Profetit –alejhi selam-. Ebu Talibi ishte tregetar dhe megjithese nuk ishte shume i pasur ai respektohej prej te gjitheve per aresye se ishte i zgjuar.Profeti –alejhi selam- qendroi prane Ebu Talibit nga mosha 8 deri ne 25 vjec. Ebu Talibi e donte shume nipin e tij dhe e mbante gjithmone prane.

Ebu Talibi, si gjithe mekasit e tjere, bente tregeti me karvane te cilet shkonin deri ne Sham apo Jemen per te bere tregeti. Njehere kur Profeti –alejhi selam- ishte 12 vjec iu lut shume xhaxhait te tij ta merrte me vet dhe ai nuk ia theu dot zemren dhe e mori. Ky eshte dhe udhetimi me mbreselenes i Profetit –alejhi selam- sepse gjate ketij udhetimi ndodh ngjarja e mirenjohur me priftin Bahira. Ky prift i krishtere nuk interesohej me karvanet qe shkonin e vinin ne qytetin e tij Busra (Shami i Vjeter) por per karvanin ku ndodhej Profeti –alejhi selam- shtroi nje sofer te madhe dhe i mirepriti te gjithe. Kur erdhi dhe Profeti –alejhi selam- pasi i beri atij disa pyetje u bind plotesisht qe ky femije `do te ishte Pejgamberi i fundit`. Keto fjale ia tha dhe Ebu Talibit dhe ai hoqi dore nga shkuarja ne Sham dhe u kthye ne Medine, sepse prifti ia kishte bere te qarte qe te krishteret dhe hebrenjte i dinin shume mire shenjat e Profetit te fundit pasi i kishin ne librat e tyre dhe kjo gje mund te krijonte ndonje situate te rrezikshme per femijen.

Pas kesaj Profeti –alejhi selam- ka marre pjese edhe njehere ne nje karvan tregetar me xhaxhallaret e Tij Abbasin dhe Zubejrin ne Jemen ne moshen 17 vjecare.

Pervec kesaj transmetohet qe Profeti –alejsi selam- nuk ka marre pjese na asnje organizate te mekasve pervec atyre qe kishin qellime shume te larta dhe te pastra. Nje organizate ne te cilen Profeti –alejhi selam- ka marre pjese eshte organizata Hilful Fudul e cila kishte per qellim mbrojtjen e te dobetve, mbrojtjen e jeteve dhe mallrave te tyre.

Gjithashtu duhet te theksojme edhe faktin qe Profeti –alejhi selam- nuk ka marre pjese vecse ne nje lufte, ne luften Fixhar, ku nuk ka demtuar e as bile qelluar kend por vetem ka mbledhur shigjetat e kundershtareve dhe ua ka dhene xhaxhallareve te Tij.

Nderkohe Profeti –alejhi selam- vazhdonte te merrej me tregeti bashke me xhaxhallaret e Tij. Qe femije Ai ishte njohur per ndershmeri e drejtesi. Prandaj dhe mekasit e therrisnin `El-Emin` (I Besuar ne cdo gje). Namin e Tij si `I Besuar` e kishte degjuar dhe nje zonje rreth 39-40 vjecare e quajtur Hatixhe bintu Huvejlid. Zonja Hatixhe ishte nje zonje e veje shume e pasur dhe e bukur. Ajo kishte shume kerkesa per martese nga shume prijes te kurejsheve por nuk pranonte asnjerin. Mirepo ajo do te pranonte te martohej me njeriun i cili e kishte mahnitur me drejtesine, ndershmerine dhe perpjekjet e Tij. Ajo do te martohet me personin te cilit ia kishte besuar tregetine e saj, dhe i cili ia shperbleu me tregeti te ndershme dhe fitime te bollshme. Pra zonja Hatixhe do te martohet me Muhamedin –alejhi selam- nderkohe qe ai ishte 25 vjec dhe ajo 40 vjece. Pas martese ato jetojne ne shtepine e Hatixhese –Zoti qofte e kenaqur prej saj- dhe aty do te ndertojne nje foleze te dashur dhe te lumtur, shembull per gjithe njerezit deri ne Kijamet. Kete foleze te dashur Profeti –aljehi selam- e kujtonte gjithmone me dashuri dhe respekt, dhe per me teper ai nuk u martua me asnje grua tjeter nderkohe qe zonja Hatixhe ishte gjalle, pavaresisht zakonit te martesave te shumefishta te mekasve dhe pavaresisht propozimeve te shumta qe i jane bere. Me zonjen Hatixhe, Profeti –alejhi selam- pati gjashte femije, Kasem, Zejneb, Rukije, Ummu Kulthum, Fatma dhe Abdullah. Arabet e kane zakon ti therrasin prinderit ne baze te femijes se pare keshtu qe  Profeti –alejhi selam- eshte thirrur `Ebu Kasem`-`Babai i Kasemit`. Dy djemte e Profeti –alejhi selam-, Kasemi dhe Abdullahu kane vdekur ne moshe te vogel, foshnjore, ndersa vajzat jane rritur, martuar dhe jane bere me femije, por te gjitha, pervec Fatmes, kane vdekur para Profetit –alejhi selam-.

Perpara se te kalojme te periudha profetike do te japim nje shembull ne lidhje me rendesine qe kishte fjala e Profetit tone ne Mekke para se ai te shpallej profet, gje kjo qe do do te kthehet krejt ne kah te kundert ne kohen pas profetike kur ai do te quhet `genjeshtar`.

Per shkak te shirave te rrembyshme ate vit ne Meke, Kabja ishte demtuar rende prandaj dhe kurejshet kishin vendosur ta rindertonin ate. Te gjithe fiset kishin punuar se bashku dhe ndertimi pothuajse kishte perfunduar, mirepo kur i erdhi rradha vendosjes ne vendin e vet te Gurit te Zi filloi mosmarrveshja. Guri i Zi, eshte nje gur i shenjte i cili thuhet qe ka zbritur ka Xheneti, ai edhe sot e kesaj dite `pershendetet` nga haxhileret ne Meke dhe eshte pikenisja e Tavafit (sjelljes 7 here rreth Kabes se Madherueshme), po keshtu ai ishte i shenjte edhe per mekasit idhujtare te asaj kohe keshtu qe vendosja ne vend e tij ishte nje nder per te gjithe, dhe te gjithe donin qe ta kishin kete nder. Ato u munduan per kater dite te tera te vendosnin se kush e meritonte nderin e venjes ne vend te Gurit te Zi pa arritur asnjekundi, nderkohe ne diten e katert nje prej pleqve te kurejshve iu tha qe te prisnin per njeriun i cili do te hynte i pari nga dera e quajtur Harem dhe ta pyesnin ate per zgjidhjen si dhe te pranonin zgjidhjen e tij. Kurejshet pranuan dhe filluan te prisnin, kur hyri nga dera Harem Profeti –alejhi selam- ato te gjithe u gezuan duke thene: `-El Emin(Besniku), El Emin (Besniku), do ta pranojme gjykimin e tij!...` pasi ia shpjeguan situaten Profeti –alejhi selam- iu propozoi nje zgjidhje te tille; Ai mori nje cope pelhure te madhe dhe e vendosi Gurin e Zi ne te, pastaj ftoi te gjithe te paret e kurejsheve te kapnin nje cope te pelhures dhe te gjithe se bashku e mbarten Gurin deri te vendi i tij, pastaj Profeti –alejhi selam- e vendosi ne vend. Si perfundim te gjithe qene te kenaqur nga ky gjykim dhe ne kete menyre u parandalua nje fatkeqesi e madhe. Ne kohen qe ka ndodhur kjo ngjarje Profeti –aljehi selam- ishte 35 vjec, pas pese vjetesh ne moshen 40 vjecare Atij do ti shpallet profetesia si dhe do te filloje shpallja e Kuranit te Madherishem.